Van TRÇ(Turkije, Rusland en China) naar de Hilal-alliantie: Turkije's zoektocht naar een nieuw veiligheidsblok
In de hedendaagse wereldorde verliezen traditionele structuren zoals de Verenigde Naties, de NAVO, de Europese Unie en andere internationale instellingen steeds meer hun geloofwaardigheid. Hun oorspronkelijke doel —vrede, stabiliteit en samenwerking bevorderen— blijkt in de praktijk ver weg. Ooit opgericht door de overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog, zijn deze structuren grotendeels verworden tot instrumenten van geopolitieke belangen in plaats van universele gerechtigheid.
Door Prof. Dr. İsmail Safi
Ankara Medipol Universiteit, Faculteit Politieke Wetenschappen en Internationale Betrekkingen
De teloorgang van het Westen en de opkomst van nieuwe allianties
De veelbesproken uitspraak van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan —"De wereld is groter dan vijf"— is in dat opzicht geen radicale kritiek, maar een feitelijke constatering van de onhoudbaarheid van het bestaande systeem.
BRICS, de SCO en alternatieven voor de status quo
Terwijl het Westen worstelt met interne en externe crises, wint het Globale Zuiden terrein. Structuren als BRICS (Brazilië, Rusland, India, China, Zuid-Afrika, en nieuwe leden als Iran, Egypte, de VAE en Indonesië) vertegenwoordigen meer dan de helft van de wereldbevolking en een aanzienlijk deel van de wereldeconomie.
Daarnaast is er de Shanghai Samenwerkingsorganisatie (SCO), met leden als China, Rusland, India, Pakistan en Iran. Turkije heeft in deze organisatie momenteel een status als dialoogpartner. Ook andere regionale organisaties zoals de Euraziatische Economische Unie, de Organisatie van Turkse Staten (OTS), de Arabische Liga en de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) profileren zich steeds meer, hoewel hun effectiviteit varieert.
Amerika’s koers onder Trump: Unilateralisme en wereldwijde spanningen
Met de herverkiezing van Donald Trump als president van de Verenigde Staten zijn de spanningen in de internationale arena opnieuw toegenomen. Zijn unilaterale benadering en agressieve geopolitieke stijl —van Latijns-Amerika tot Oekraïne— zorgen voor bezorgdheid, vooral in regio's die eerder afhankelijk waren van een evenwichtig mondiaal systeem.
Tegelijkertijd leidt het roekeloze militaire optreden van Israël tegen Palestina en andere buurlanden tot destabilisatie. Israël's agressie in Gaza, Libanon, Jemen, Syrië en recent zelfs tegen Iran en Qatar, en de samenwerking met vijandige actoren richting Turkije, zoals Griekenland en de Syrische Koerden (SDG), maken een nieuwe strategische koers voor Ankara onvermijdelijk.
???????????????? TRÇ: Een nieuw voorstel van Devlet Bahçeli
In deze context stelt MHP-leider Devlet Bahçeli een drievoudige alliantie voor tussen Turkije, Rusland en China — de TRÇ-alliantie. Volgens Bahçeli is deze samenwerking bedoeld als tegenwicht voor het wat hij noemt "kwaadwillige front" gevormd door de VS en Israël.
Belangrijk is dat Bahçeli benadrukt dat het geen puur militaire alliantie moet zijn, maar een strategisch platform voor economische, technologische en infrastructurele samenwerking. Het doel: stabiliteit, veiligheid en wederzijdse ontwikkeling in Eurazië en het Midden-Oosten.
Toch moet men zich bewust zijn van de geopolitieke consequenties. Een dergelijke samenwerking met Rusland en China betekent onvermijdelijk wrijving met de Verenigde Staten, Europa, India en andere westerse bondgenoten.
Naar een Hilal-alliantie: Historische diepgang en strategische visie
De TRÇ-alliantie mag dan een tactisch antwoord zijn op de huidige spanningen, volgens Prof. Safi is het slechts een opstap naar een grotere visie: de Hilal-alliantie. Dit concept verwijst naar een bredere samenwerking tussen Turkse en islamitische naties, gebaseerd op gedeelde geschiedenis, cultuur en geloof.
Turkije’s historische rol als brug tussen oost en west, zijn Seltsjoekse en Ottomaanse erfenis, en de symboliek van de ‘hilal’ (maan) op de vlag, onderstrepen deze missie. Zo wordt een nieuw blok gevormd dat reikt van de Adriatische Zee tot Centraal-Azië, van Afrika tot het Verre Oosten — met Kızılelma als ultieme bestemming: een Turks-islamitisch ideaal van rechtvaardigheid en vrede.
Conclusie: Van crisis naar kansen
De huidige wereldorde vertoont diepe scheuren. De Verenigde Staten verliezen hun moreel leiderschap, de NAVO wordt steeds meer een regionaal veiligheidsinstrument en de EU worstelt met interne verdeeldheid. Dit alles creëert ruimte voor nieuwe allianties.
De TRÇ-alliantie is in deze zin een realistisch alternatief voor het Westen, terwijl de Hilal-alliantie een dieper, historisch verankerd antwoord vormt op de roep om gerechtigheid en soevereiniteit.
Turkije staat op een historisch kruispunt. Met geloof, visie en samenwerking kan het, samen met gelijkgestemde naties, de weg vrijmaken naar een nieuw tijdperk — op weg naar Kızılelma.
De inhoud van dit artikel weerspiegelt uitsluitend de mening van de auteur.
FACEBOOK COMMENTAREN